Dopalacze to substancje działające na ośrodkowy układ nerwowy, wpływające negatywnie na pracę mózgu. Najczęściej sprzedawane są w postaci tabletek, proszków, mieszanin ziół, a także suszu, kadzidełek, naklejek tzw. „tatuaży”. Zapakowane w kolorowe, atrakcyjnie wyglądające papierki, nie wyglądają na groźną substancję.
Można je nabyć w sklepach, bądź w Internecie pod nazwą artykułów kolekcjonerskich. Bardzo często jest umieszczony komunikat „Produkt nie do spożycia”. Nigdy nie wiadomo jaki skład chemiczny znajduje się w danym dopalaczu, stąd wynika główne niebezpieczeństwo z ich zażywania.
Reakcja naszego organizmu jest nie do przewidzenia. Powodów, dla których młodzież sięga po środku psychoaktywne jest wiele. Są to m.in.:
– chęć bycia akceptowanym przez grupę rówieśniczą;
– udowodnienie swojej „dojrzałości”;
– chęć pokonania wstydu i nieśmiałości w relacjach z rówieśnikami;
– obawa przed wykluczeniem;
– czy chociażby gwarancja „dobrej” zabawy.
Uwagę rodzica bądź opiekuna powinny wzbudzić przede wszystkim:
– wygląd oczu (zaczerwienione spojówki lub brzegi powiek, łzawienie, opadnięcie powieki, nadmierne rozszerzenie lub zwężenie źrenic, powolna reakcja źrenic na światło, oczopląs przy wpatrywaniu się w stały punkt);
– złe samopoczucie, brak chęci do życia, depresja;
– stany euforyczne, gadatliwość a następnie otępienie i apatia;
– zmiana nawyków żywieniowych;
– brak apetytu lub objadanie się;
– kłopoty w szkole, wagary, pogorszenie ocen;
– próby wyłudzania lub podbieranie pieniędzy na nieokreślone wydatki;
– nieuzasadnione ataki złości, agresji;
– wychodzenie z domu na krótko, poprzedzone dzwonkiem domofonu lub telefonem od nieznanej osoby;
– wprowadzenie do słownictwa nowych zwrotów, często niezrozumiałych dla dorosłych, tzw. slangu narkotykowego;
– pojawienie się w domu nowych akcesoriów, typu lufki, sreberka, małe woreczki z zamknięciem strunowym, tzw. dilerki, itp.;
– zmiana zapachu ciała.
Do najczęściej spotykanych skutków pojawiających się w trakcie i po zażyciu tzw. dopalaczy możemy zaliczyć:
– bóle głowy, migrena;
– kołatanie serca (przyspieszone tętno często sięgające 200, duszności, ból w klatce piersiowej;
– agresja, zaburzenia koordynacji ruchowej, drżenie rąk;
– nudności, wymioty, biegunka;
– zmęczenie, osłabienie, brak zdolności koncentracji;
– reakcje alergiczne;
– myśli samobójcze, omamy;
– napady leku, halucynacje;
– nadmierna wrażliwość na dźwięki i światło.
Rodzicu! Wielu młodych ludzi trafia do szpitali w całej Polsce, w tym na oddziały toksykologii. Zbiorowe zatrucie młodych ludzi, najprawdopodobniej środkami psychoaktywnymi, miało miejsce na początku czerwca w województwie zachodniopomorskim, teraz alarmują w województwie łódzkim.
Kilkanaście młodych osób, z różnymi objawami, trafiło do szpitala, a sprawę bada prokuratura. Jeżeli zauważysz zmiany w zachowaniu oraz wyglądzie swojego dziecka nie reaguj gwałtownie. Złość oraz próby rozwiązania siłowego mogą spowodować odwrotne skutki, zwłaszcza jeśli niedawno przyjęto środek odurzający (atak serca, duszności).
Kiedy dziecko jest uzależnione, należy motywować je do leczenia. Dobrze jest najpierw wysłuchać oraz starać się zrozumieć powód szukania spokoju w środkach psychoaktywnych. Groźby i kary nie przynoszą żadnych rezultatów!
Aby rozwiać swoje podejrzenia można wykonać odpowiednie badanie. Do przeprowadzenia testów wystarczy próbka moczu lub śliny, które można zbadać przy pomocy specjalistycznych narkotesterów. Dostępne są one w aptekach stacjonarnych lub w Internecie. Trzeba jednak pamiętać, że nie wszystkie narkotyki są tak łatwe do stwierdzenia, bowiem skład dopalaczy ulega modyfikacjom.
Razem z Komendą Powiatową Policji w Rawie Mazowieckiej apelujemy o poświęcanie więcej czasu swoim pociechom. Dobre relacje w rodzinie, akceptacja, życzliwość pomogą uchronić dziecko przed kontaktem z dopalaczami, które stwarzają zagrożenie dla jego życia i zdrowia.
Gdzie szukać pomocy: 800 060 800 Infolinia Głównego Inspektora Sanitarnego; 116 111 Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży; 800 100 100 Telefon dla rodziców i nauczycieli w sprawie bezpieczeństwa dzieci; 800 12 12 12 Dziecięcy telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka.
Tekst: Luiza Wieczorek